می خواهم تا آنجا که دوست دارم، پربگیرم، دشت از پی دشت، کوه از پی کوه، دسته دسته گل سرخ، یک عالم سبز و یک دریا اشتیاق که دستی از غیب به جانم ریخته است پیرامونم غوغایی به پاست. صدای دل هاست. همه می گویند: یا ضامن آهو! این گنبد زیبا، قلب ایران است. السلام علیک یا علی بن موسی الرضا.....یا ضامن آهو! دل های بی پناهمان را که چون آبگینه های شکسته در پهنای گیتی سرگردانند، در پای ضریح مقدست آشیان ده که محتاج پرکشیدن به آبی لایتناهی فطرت خدا یی مان هستیم.
کلمات کلیدی: گنبد امام رضا
مهر رسیده است. همه دارند می روند مدرسه با یک کیف پر از شادی.
همه دارند باسواد می شوند. پس من چی؟
پس کِی مرا در مدرسه ی محبتت نام نویسی می کنی؟
مگر تقصیر من است که عقب افتاده ام و مدام و پشت هم ،هِی در امتحان ورودی اش رد می شوم؟
تازگی ها که دست و پا شکسته یک الفبایی از عشقت آموخته ام، کار من شده حسرت خوردن به حال آن هایی که دانش آموز تو اند و در زندگی خوب درس پس می دهند.
دفتر دلم را ببین...
تا کی بگذارم جلوی خودم و نگاه کنم صفحاتی را که از بس ورق خوردند گوشه هایش چروک و تا خورده شدند اما هنوز سرمشقی ندارند؟
بوی مهر که می آید باید از دور، پشت همان درخت کهنسال آرزو، پنهان شوم و زل بزنم به آن هایی که به سوی مدرسه ی مهر تو می دوند...
بگذار بیایم تا تعلیم ببینم هجی کردن کلمه ی "بابای دلواپس" را.
بگذار بنشینم پای درس دادنت و یادم دهی "قدر شناسی" را.
بگذار یاد بگیرم چگونه از دریچه ی نگاه تو به دنیا بنگرم.
بگذار پای درس تو باشم. تو صحبت کنی و من یک دل سیر محو تماشایت شوم.
تو بگویی و من غرق صدای گوش نوازت گردم.
آه که چه زیباست به امضای تو و از درس تو "بیست" گرفتن و بعد هم شنیدن صدای قشنگت در حالی که با یک لبخند ملیح همراه است: آفرین فرزندم!
و بعد هم سنگینی لطیفی را بر سرت احساس کنی. دستی که همه ی محبت را چون سنجاق سری به موهایت می نشاند.
رویایم را محقق می سازی؟؟؟
همه دارند باسواد می شوند. پس من چی؟
پس کِی مرا در مدرسه ی محبتت نام نویسی می کنی؟
مگر تقصیر من است که عقب افتاده ام و مدام و پشت هم ،هِی در امتحان ورودی اش رد می شوم؟
تازگی ها که دست و پا شکسته یک الفبایی از عشقت آموخته ام، کار من شده حسرت خوردن به حال آن هایی که دانش آموز تو اند و در زندگی خوب درس پس می دهند.
دفتر دلم را ببین...
تا کی بگذارم جلوی خودم و نگاه کنم صفحاتی را که از بس ورق خوردند گوشه هایش چروک و تا خورده شدند اما هنوز سرمشقی ندارند؟
بوی مهر که می آید باید از دور، پشت همان درخت کهنسال آرزو، پنهان شوم و زل بزنم به آن هایی که به سوی مدرسه ی مهر تو می دوند...
بگذار بیایم تا تعلیم ببینم هجی کردن کلمه ی "بابای دلواپس" را.
بگذار بنشینم پای درس دادنت و یادم دهی "قدر شناسی" را.
بگذار یاد بگیرم چگونه از دریچه ی نگاه تو به دنیا بنگرم.
بگذار پای درس تو باشم. تو صحبت کنی و من یک دل سیر محو تماشایت شوم.
تو بگویی و من غرق صدای گوش نوازت گردم.
آه که چه زیباست به امضای تو و از درس تو "بیست" گرفتن و بعد هم شنیدن صدای قشنگت در حالی که با یک لبخند ملیح همراه است: آفرین فرزندم!
و بعد هم سنگینی لطیفی را بر سرت احساس کنی. دستی که همه ی محبت را چون سنجاق سری به موهایت می نشاند.
رویایم را محقق می سازی؟؟؟
***
اگر هنوز آدم نشده ام
آدمیزاد که هستم
من هم گاهی دل تنگ می شوم...
کلمات کلیدی:
