تقریبا تمام کارای عید رو انجام دادیم، خونه تکونی که میشد اینقدر زیاد و طولانی نباشه... محمد داشت نمای روی کابینت ها رو تمیز میکرد، منم یه دستم به بچه بود یه دستم کمک محمد میکردم... در حین تمیزکاری ها با خودم فکر میکردم فقط کافی بود همه چی ساده تر بود. مثل همون خونه های مادربزرگی که دلتنگ شون هستیم و توی اینستا فرت و فرت لایک شون میکنیم.
وسایل کم ، اتاق ها خلوت و دلباز...مرتب کردن شون هم راحت!
دکوراسیون های الان گرچه زیبا هستن ولی دست و پا گیر و پر دردسر و گرونن، و این استفاده رو سخت میکنه و اینجاست که میگن کیفیت زندگی مهمه نه کمیت...
اتاق ها تخت، پذیرایی مبلمان، اشپزخونه میزناهارخوری فضای همه جا گرفته شده...
محمد همچنان مشغوله... گفتم چقدر تمیزکاری مداوم لازم دارن این کابینت ها!
محمد یه نگاهی انداخت و انگار فکرم رو خوند و گفت وقتی روزی عاشق ظاهر ممبران سفید بودی فکر اینجا نبودی؟
دوباره به فکرم برگشتم... دوباره دلم خونه ساده مادربزرگی خواست...
وسایل کم و راحت! فضاهای اتاق باز و دلنواز... ظرف و ظروف شون ساده و بی آلایش! با همون چارتا دونه ظرف کلی مهمونی میگرفتن... نه مثل ظروف ما که یه مهمون هم که میاد درآوردن شون کلی قر و فر داره... یواش بردار پاک کن لک نداشته باشه یواش بذار ... فقط سوسول بازی!
راستی چرا با اینکه من و هزاران نفر دیگه خونه مادربزرگی دوست داریم ولی جراتش رو نداریم اون سبکی زندگی کنیم؟ و دوباره برگردیم به سادگی!
کلمات کلیدی:
