از اول کلاس خیاطی تلاش کردیم بشیم بچه زرنگ کلاس تا بلکه اون آخر که رسیدیم به عنوان تشویق چارتا مدل بیشتر یاد بگیریم! همه چی داشت خوب پیش میرفت که اون پا شد این پا! حالا پای رفتن به کلاس خیاطی نداریم که هیچ ، توان آماده کردن و مرتب کردن خونه و زندگی خودم رو هم ندارم که پرواز نزدیک ست...
حالا کارمون شده گوشه نشینی و وبال گردن این و اون شدن... مخصوصا همسرم که این روزا همه کارا رو خودش به تنهایی انجام میده. از همین تریبون اعلام میکنم که همسر عزیزم ترتمیز کردن خونه قبل از آوردن وسایل دست خودتو میبوسه
تویی که دوست داشتی ماژیک برداری و روی گچ پاهام بنویسی لنگ لنگان قدمی برمیداشت... (خودمون از یه جهاتی هم خوب شد 
)
کلمات کلیدی:
