مرغ گران میشود ، مردم اعتراض میکنند ، مرغ کمیاب میشود! مردم صف میبندند برای مرغ و راضی میشوند به گرانی اش! فقط کمیاب نباشد!
برق قطع میشود و مردم اعتراض میکنند، قطعی برق طبق جدول پیش نمیرود و نیم ساعت و یک ساعت پس و پیش میشود! مردم راضی میشوند قطع شود ولی با برنامه!
و خیلی موارد دیگر...
و اینچنین افکار آماده میشود
عادی سازی میشود
و به مرگ میگیرند تا به تب راضی کنند...
و همه سکوووت...
کلمات کلیدی:
وسط معرکه ای که کرونا راه انداخته و ما نمیدونیم بالاخره کار درست اینه بچه رو بفرستیم مدرسه یا نه! فکر میکنیم که اگه بره کجا بره!
کجا بره که از هم از نظر آموزشی هم پرورشی متعادل باشه
دوست ندارم جایی بره که اونقدر سختگیری کنن که بچه بچگی نکنه و تا موقع خواب کتاب دستش باشه!
دوست ندارم جایی باشه که به قدری اجبار روی عقاید باشه که بیرون از مدرسه همه آن کار دیگر میکنند...
از طرفی دوست ندارم جایی بره که همنشین و همکلاسی هاش از قشری باشند که پز حیوانات خانگی شون رو بهم میدن و برای بچه تبدیل به ارزش بشه! همین که تو محله سگ بازها زندگی میکنیم به اندازه کافی میبینه خودش!
خدا کمک کنه از پس تربیت بچه بربیایم حالا که میخواد وارد جامعه بشه و بسیاااری از ارزش های بیرون درست نقطه مقابل چیزهایی هست که تو خانواده کوچیک خودش یاد گرفته...
کلمات کلیدی:
_مامان میری دکتر؟
_ آره دخترم، دختر خوبی باش، مادرجون رو اذیت نکن تا من و بابایی برگردیم باشه؟
_باشه مامان منم برات دعا میکنم
_ دورت بگردم مامانی... برام دعا کن
_ خدایا مامانم زودتر خوب بشه که برام پیتزا درست کنه ، کیک درست کنه ...
_ 
چقدر کودکان بی شیله پیله حرف شون رو میزنن 
چند دفعه هم اشاره داشته باباش رو دوست داره بخاطر اینکه براش کارتون داندود (دانلود) میکنه!
داییش رو دوست داره چون براش طرحای مورد علاقه ش رو پرینت میگیره برای رنگ امیزی، آقاجونش رو دوست داره چون میبرتش موتورسواری! مادرجونش چون باهاش بازی میکنه و ... خلاصه همش منفعت! 
کلمات کلیدی:
حدود دو سالگیش فهمیدم که مثل همسن و سالانش حرف نمیزنه! اوایل خیلی به روی خودم نیاوردم و با خودم میگفتم نباید بچه ها رو با هم مقایسه کرد.
بزرگ و بزرگتر شد و مسلما احتیاج به حرف زدن داشت! گاهی خواسته ای داشت که هرچه تلاش میکرد بفهمونه ما هیچی متوجه نمیشدیم ... کم کم همین قضیه باعث عصبانیتش میشد! این صحنه ها برام خیلی ناراحت کننده و نگران کننده بود... از طرفی دلم میسوخت که طفل معصوم چه عذابی میکشه چیزی نمیتونه حالیمون کنه! از طرفی نگران که این وضعیت تا کی؟! نکنه...!؟
اطرافیان به راحتی متوجه این قضیه میشدن، خصوصا بچه دارها... و گاهی خیلی رک میگفتن نمیتونه؟ بعضی از سر دلسوزی، بعضی نگرانی، بعضی هم به با لبخند تمسخرامیز! و مقایسه شدید بین دخترم و فرزندشون! سعی میکردم با خونسردی جواب بدم که مهم نیست! دیر نشده! ولی خودم هم ایمان نداشتم به جوابم...
بالاخره بردمش گفتاردرمانی! خانومی که ازش تست گرفت رو به من گفت دخترت از نظر ما هیییچ مشکلی نداره و نگرانی شما بی مورده! احتمالا دو زبانه بودن شما تاثیر گذاشته روی این قضیه... سعی کنید جلوی بچه فقط فارسی صحبت کنید. همین...
چند ماهی گذشت و یکدفعه دخترم به سرعت کلمات رو پشت سر هم یاد گرفت و به حرف اومد اونم چه حرفی!
الان مخ ما رو میخوره
در شعر و حرفای قلمبه و حاضرجوابی و ... سرامد همون بچه هایی شده که والدین شون روزی میزدن تو سرمون!
و جالبه زبان گیلکی رو هم همزمان یاد گرفت. و مکالمات من و خانواده م رو به راحتی ترجمه میکنه
کلمات کلیدی:
دلم میخواست دوباره این وبلاگ خاطره انگیزم رو وقتی برای خودم بروز کنم که پر از انرژی مثبت باشم... اما انگار نه قراره کرونا بره نه قراره اوضاع مملکت سروسامونی پیدا کنه... حال خوب ما خلاصه شده در خانواده ی کوچک مون که اونم مسلما از جامعه گاهی تاثیرپذیره...
دخترک هر روز با کلی سوال و آرزو و رویای مهد و مدرسه دلم رو میسوزونه! با بازگویی خاطراتش از پارک و شهربازی و شمال و عروسی و غیره نمیدونه تو دل مادرش چی میگذره! مادری که نمیتونه پیش پا افتاده ترین خوشی هایی که خودش داشته و برای فرزندش آرزو شده برآورده کنه.
اینبار دیگه خودمم خجالت میکشیدم که بگم دخترم کرونا تموم بشه همه جا باز میشه میتونی بری مدرسه که با عکس العمل غیرمنتظرش روبرو شدم که با حالت کلافگی و عصبی گفت مامان کرونا تموم نمیشه! من میخوام برم مدرسه!
از یکسال و چند ماه وعده و امید ما ناامید شده و من واقعا موندم چی بگم...
دیگه باید اعتراف کنم اوضاع ما دهه شصتی ها که به نسل سوخته معروفیم ازین طفلکی ها خیییلی بهتر بوده.
دعوتش میکنم به تماشای تلویزیون و اونم با ناچاری و بی رغبتی شبکه پویا رو میاره و میگه اه! مامان باز این مل مل بی مزه شروع شد! ( این یکی رو دیگه خیلی حق داره! )
اینجاست که منم درمانده میشم و پناه میبرم به جناب نمکی خونه مون! که پاشو یه کاری بکن! افسردگی گرفتیم!
و محمد با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی ما رو میبره یه دوری تو شهر میزنه و مواظبه کاملا آدم به دور بریم و بیایم!!! 
کلمات کلیدی:
