بالاخره در ایام شادی و جشن ولادت خانم فاطمه زهرا(س) در یکی از قشنگ ترین روزهای اردیبهشتی بهار 92 زندگی تازه ای رو در زیر یک سقف شروع کردیم... البته همراه با غم پنهانی در دل تک تک افراد خانواده که چندان هم پنهان نماند! و ساعاتی گریستن رو به دنبال داشت... غم جدایی از خانواده ای که سالها در آغوش شان ناز و نوازش شدی و حالا با چشمانی اشک آلود نظاره گر تو هستند ... نتیجه ی جوانی شان، عمرشان ، دست رنج شان... و در آن لحظه با خود فکر میکنی آیا شدی آنچه میخواستند؟

با تمام غمناکی این لحظات پشیمان نیستی از ازدواج ... چون میدانی که خوشبخت شدی... هم خانه ی کسی شدی که این روزها نایاب که نه! ولی کمیاب هست... چون به آینده ای روشن ایمان داری...

چون باید این راه را رفت ... راهی به سوی کامل شدن انشالله... یا زهرا (س) ...