مینویسم که یادم بماند این روزها را...
شرایط سختی که مردمم با آن دست و پنجه نرم میکنند...
خیلی ها منتظر یک اتفاق خوب... خیلی ها ناامید از سروسامان یافتن این وضع و مایوس از کسانی که روزی به آنها امیدداشتن...
بعضی پشیمان از انتخاب شان و بعضی همچنان با غرور نابجا انگشت اتهام به سوی همه دراز کرده اند
همه ولی جز صبر کاری نمیکنند که نمیتوانند کاری کنند و نمیگذارند کاری کنند که خشک و تر را با هم میسوزانند ... چه اغتشاشگر چه معترض و منتقد...
در این میان بعضی دولتمردان از آب گل الود ماهی میگیرند و بعضی با جیغ و داد و هوار و تظاهر، گویی بزک سیاسی راه انداخته اند برای مردمی که دیگر به سختی باور میکنند...بعضی هم سکوت و ....
مینویسم که یادم بماند آیا بعدها مردم نتیجه ی این همه صبرشان را خواهند دید؟ یا سالها شاهد این اوضاع و سکوت های مصلحت امیز همچنان خواهیم بود...
پ ن: اگر فکر میکنید رییس جمهور کاره ای نیست توی این مملکت پس خواهشا رای هم ندید! الانم این حرفا رو نزنید...
یا مهدی...
کلمات کلیدی:
قطعی تلگرام و اینستاگرام باعث شد یه سری به اینجا بزنیم به یاد گذشته...
خاطراتی که با جزییاتش نوشتم الان برام تازگی داره چرا که فقط کلیات توی ذهنم مونده...
فکر میکنم اگر دوباره شروع کنم به خاطره نویسی سالها بعد همینقدر لااقل برای خودم جذاب باشه...
اصلا چرا توی وبلاگ من نباید اشاره ای شده باشه به قشنگ ترین روز زندگیم که شنیدن صدای قلب دخترکم بود...
گاهی دوست دارم اینجا رو بروزرسانی کنم که چندین سال از سالهای جوانیم توش سپری شده ولی واقعا کی میاد دیگه به اینجا سر بزنه؟ جز معدود دوستان مثل خودم احساساتی و خاطره باز که سالی دوسه بار بیایم...
و البته که اکثرتون رو توی تلگرام و اینستا پیدا کردم :) بیایم اینجا اختیارش بیشتر دست خودمونه تا پیجای اینستامون که وقت و بی وقت میندازنمون بیرون 
کلمات کلیدی:
