وقتی در دیزی بازه چقدر بعضی ها بی حیا میشن...
جالبه همین آدم ها دیگرانی که شاید! از نوع خودشون هستن رو متهم به انجام کاری میکنن که بارها خودشون همون کار رو انجام دادن ... بدون اینکه یادی از گذشته و حال خودشون کنن...
و کاش حرف شون حق باشه... و چقدر بعضی وقت ها این تهمت ها نابجاست ... متهم می کنن به کاری که انجام ندادی! و البته می دونن که تو از گذشته و حال اونا آگاهی...
و حالا که می بینن کسی به نقطه ای رسیده فکر می کنن از طریق راه اونا رفته که رسیده!
به این آدم های مدعی پر رو چی باید گفت؟!
پ ن 1:گاهی آدم مجبور میشه جواب نده اما حرفش رو توی زندگیش بزنه...
پ ن 2: شاید حسود ها تنها گروهی باشند که بهت ثابت می کنن از اونا بالاتری و حریفت نمیشن و به خاطر این نوع تواضع و فروتنی واقعا قابل ترحم هستند
پ ن3: قبول دارید که گاهی حسودها باعث پیشرفت بیشتر آدم میشن؟ بهت می فهمونن که راه رو درست رفتی، حالا باید قدم هات رو تندتر برداری تا زودتر به هدف برسی!
کلمات کلیدی:
